جراحی ایمپلنت بیش از 90٪ از زمان موفقیت آمیز است. طول عمر ایمپلنت دندان وابسته به عوامل مختلفی می باشد که در بیماران مختلف، متفاوت می باشد. تراکم استخوان فک، رعایت بهداشت دهان ودندان، استعمال دخانیات و نوشیدنی های الکلی، نوع و میزان قطر ایمپلنت، سلامت عمومی فرد و بیماری های مختلف، عفونت لثه و...از جمله عوامل تاثیرگذار بر موفقیت ایمپلنت می باشند. رعایت بهداشت دهان و دندان بیشترین تاثیر را در موفقیت ایمپلنت دندان و دیگر روشهای دندانپزشکی مانند کامپوزیت دندان، لمینت دندان و...دارد. لمینت دندان به دو روش سرامیکی و کامپوزیتی انجام میشود. در هر دو روش سعی بر مرتب کردن و سفید کردن دندانها می‌باشد. در برخی موارد قبل از لمینت باید درمان‌های اولیه‌ای مثل لیفت لثه صورت گیرد تا دندانها برای لمینت آماده شوند. طول عمر لمینت سرامیکی بیشتر از کامپوزیت دندان است.
بسیاری از مطالعات موفقیت ایمپلنت دندان را درسنین بالا نیز گزارش کرده اند، این به معنی آن است که افزایش سن مانعی برای کاشت ایمپلنت در سنین بالا نمی باشد. فراوانی شکست ایمپلنت در سنین بین 41 تا 60 سالگی بیشتر از سنین بالای 60 سال است. برخی از مطالعات گزارش کرده اند که میزان احتمال در شکست ایمپلنت دندان به ازای هر یک سال افزایش سن 1.07 درصد افزایش یافته است. در ارتباط با نقش جنسیت در احتمال شکست ایمپلنت دندان، گزارش شده است که احتمال شکست ایمپلنت در مردان بیشتر از زنان است .
ایمپلنت در مقایسه با دیگر روشهای درمانی شبیه به خود، تقریبا کمترین عوارض و معایب را دارد. با این وجود متناسب با جنس ایمپلنت، کیفیت آن و نحوه‌ی کار متخصص دندانپزشک این عوارض میتواند متغیر باشد. یکی از مهم‌ترین عوارض ایمپلنت دندان اینست که گاهی اوقات ، ایمپلنت نتواند با استخوان اطراف خود ادغام شود. این معمولاً هنگام عمل جراحی مرحله دوم کشف می شود که ایمپلنت کشف نشده است و جراح متوجه می شود شل شده است.
بیشتر بخوانید: مزایای کامپوزیت دندان، رژیم غذایی بعد از ایمپلنت دندان،لمینت دندان برای دندان های شکسته، لمینت پس از پر کردن دندان
در این حالت ، ایمپلنت "شکست خورده" باید برداشته شود. ایمپلنت دیگر می تواند بلافاصله یا در بازدید بعدی قرار گیرد.
گاهی اوقات ایمپلنت ها بعد از مرحله اول عمل جراحی قادر به ادغام با استخوان اطراف نیستند. دلایل بالقوه عبارتند از:
عفونت در اطراف کاشت
استعمال دخانیات - به نظر می رسد که جریان خون به لثه ها و استخوانهای ترمیم کننده کاهش می یابد ، که می تواند در روند پیوند اختلال ایجاد کند.
عدم وجود استخوان سالم - در صورت عدم وجود استخوان کافی برای ماندن ایمپلنت ، ممکن است ایمپلنت درون استخوان حرکت کند و ادغام صورت نمی گیرد.
آلرژی تیتانیوم - این موارد بسیار نادر است.
مشکلات همچنین می تواند سالها پس از قرار دادن ایمپلنت ها ایجاد شود. به عنوان مثال ، درست مانند دندانهای طبیعی و لثه ، لثه اطراف ایمپلنت ها می توانند به باکتریها آلوده شوند.
بیشتر بخوانید: تغییر رنگ کامپوزیت، تفاوت بین لمینت دندان و لومینیرز ، تراش دندان برای لمینت، تفاوت و شباهت کامپوزیت و لمینت
این منجر به نوعی بیماری پریودنتال به نام پری ایمپلنت می شود. در صورت عدم درمان ، این حالت می تواند باعث از دست رفتن استخوان شود. سپس ایمپلنت شل می شود و باید برداشته شود. به طور کلی ، این وضعیت می تواند به شکلی بسیار شبیه به درمان بیماری پریودنتال که روی دندانهای طبیعی تأثیر می گذارد ، درمان شود.
نوع دیگری از عارضه هایی که با گذشت زمان می تواند رخ دهد شکستگی است. یا کاشت ایمپلنت یا ترمیم شده توسط کاشت (تاج ، پل یا پروتز) می تواند شکسته شود.
این معمولاً در صورتی صورت می گیرد که نیش شما (روشی که دندان های شما جمع می شود) به درستی تراز نشده باشد. اگر نیش شما خاموش باشد ، نیرو بیش از حد در ترمیم یا کاشت قرار می گیرد.
این می تواند باعث خرابی کاشت شود (ادغام خود را با استخوان از دست بدهد). ترمیمهای شکسته ممکن است نتیجه داشته باشد اما اغلب اصلاح می شوند. با این حال ، یک ایمپلنت شکستگی یا شکست خورده باید برداشته شود.
ایمپلنت که به دلیل عفونت شکسته یا از بین می رود می تواند با یک ایمپلنت جدید جایگزین شود. برای درمان عفونت ایمپلنت دندان به یک متخصص ایمپلنت مراجعه کنید.
منبع مقاله
https://www.colgate.com/en-us/oral-health/cosmetic-dentistry/implants/placing-dental-implants
